İzlenen Toplumlar bilişimde yön

Dünyada teknolojik ilerlemelerle birlikte çok büyük ve hızlı değişimler
yaşanmaktadır. Bilişim teknolojileri ile birlikte, bilgi ve kişilere
dayalı iş kolları geleneksel sanayi alanlarında mevcut iş kollarının yerinde
yer almaktadır. Bilgi ve iletişim teknolojilerine yatırım yapan ülkelerin milli
gelirleri daha da hızla artıyor. Dünyada yeni ekonomi adı altında ele geçirilen
mobil ve cep telefonu, internet, hafif TV, elektronik ticaret gibi hizmetler
daha da geliştirilmektedir.
AB’de özellikle 2000’li yıllardan itibaren bilgi patlamasının başlangıcındaki
güçler. Bu çeşitlilikteki bilgi ve iletişim teknolojilerindeki
gelişmelere bağlı olarak verimlilik artışları ortaya çıktı. AB, dünyanın en
ekonomik bilgi birikimini ekonomi haline getirebilmek için, e-Avrupa 2002 Eylem
Planı’nı ve e-Avrupa 2005 Eylem Planı’nı içeren yeni hedefler hazırladı.
Türkiye’de bilgi toplumuna dönüşüm çalışmaları, bu gelişmelere paralel
olarak 2000’li yılların başında hız kazanmıştır. Türkiye, 2001 yılında AB’ye
aday ülkeler için tasarlanan e-Avrupa+ girişimine taraf olmuştur.
AB ülkeleri arasında teknolojik değişimlerin büyümesi ile rekabet de büyüme,
bu durum kötü ve imkanların çeşitliliğini fazlalamış, beklentileri
düşmüş. Bilgi ve iletişim teknolojilerinin gelişimi ile ürün tasarımının
yapılması ve pazara çıkarılması arasında geçen süre kısalmıştır. Bu
içeriğin düzenli ve teknolojik bilgi sisteminin gelişmesinden,ardından; 1. AVRUPA BİRLİĞİ’NDE BİLİŞİM POLİTİKASI
AB bilişim politikasının temelleri ilk olarak 1987 tarihli Yeşil Kitap’ta
yer almıştır. Bu belgede telekomünikasyon ve bilişim hizmetleri ve araçları için
ortak bir iç pazarın çeşitliliği ve bu pazarın tekliflerinden maksimum
ölçüde yararlanılması hedeflenmiştir (Kuzey, 2007: 30).
1998 yılında yine AB Düzenleyici Çerçeve Belgesi düzenlendi. Bu
belgede sektörle ilgili iki önemli hüküm bulunmaktadır. Bu hükümler; Tüm özel
ve ayrıcalıklı hakların ortadan kaldırılarak, piyasanın özgürlükçi bir şekilde
düzenlenmesini sağlayan liberalizasyon hükümleri ve rekabetin sağlanması ve
sektörlerin düzenlenmesi için tek bir Avrupa pazarı oluşturmayı
amaçlayan hükümlerdir (Prokop, 2002: 10). 1999 yılında elektronik imzalar ile
kişilerin elle attıkları imzaların aynı statüde kullanılabilmesi sağlanmıştır.
Direktifte dijital imza, geleneksel anlamdaki imzanın bazı veya tüm çalışılmış
elektronik ortamda bir araya getirilmesi teknik olarak gruplandırılmıştır.
Direktifin amacı, dijital imzanın yapısının çözümü, hukuki olarak
neslinin ve güvenliğinin sürdürülmesi (Yeşil vd., 2006: 2).
2000 yılında Lizbon Zirvesi’nde, birlik üyesi ülkelerin kendi
standart güvenceleri, aday ülkelerin birlik ülkeleri ülkelerini eşitlemek ve dijital
farklılığın daha da kalıcı olması amacıyla e-Avrupa Hareket Planı
kabul edildi. Planın temel hedefi ucuz, hızlı ve güvenli internet, insana
yatırım yapmak ve internete özen göstermektir. 2001 yılında yapılan
Göteborg Zirvesi’nde gerçekleşen e-Avrupa+ Hareket Planı ise daha önceki eAvrupa Planı Hareket’e paralel bir hareket olarak öngörülmüştü. Ancak birlik
Üyeleri ve günlük aralıklı bilişim sektöründe etkin bir bütünleşmenin sürekliliği ve stratejisi
olarak, günlük bilişim dağılımının çeşitliliği
için mevzuatın değişiminin önemi özellikle vurgulanmıştır (Prokop, 2002:
12-13).
AB bilişim politikasının belirsizlerinden biri de 2001 yılında
Strasbourg’da kabul edilen Avrupa Siber Suçlar Konvansiyonu’dur. Avrupa
Siber Suçlar Konvansiyonu’nda siber suçlar vardır. Buna göre;